Son yıllarda teknolojinin gelişmesiyle birlikte hayatımıza giren elektronik ürünler günlük yaşantımızın ayrılmaz bir parçası oldular.

Özellikle cep telefonu kullanımında büyük bir çoğunluğumuz bağımlı hale geldik. Neredeyse aynı mekan içerisinde bile cep telefonuyla haberleşir hale geldik.

Özellikle küçük yaşlarda cep telefonu ile tanışan çocuklarımız üzerindeki cep telefonunun olumsuz etkileri yıllar geçtikçe çözülemez büyük sorunların yaşanmasına sebep olmaktadır.

Şehirleşmenin getirdiği çalışma hayatı sonucu zaten ailemize ayıracağımız zaman sınırlı. Bizler iş hayatımız dışında kalan bu zaman dilimini mutlaka çocuklarımızla birlikte geçirmenin gayreti içerisinde olmalıyız.

Günümüzde bir çok aile çocuğunu susturmak ve onu oyalamak için çocuğunun eline cep telefonunu tutuştururken aslında onun geleceğini elleriyle bir elektronik kelepçeye kilitlediğinin farkında bile değil.

Bir çok televizyon haberlerinde sanal dünyadaki oyunlar yüzünden bir çok yavrumuz intihara kalkışmakta, bazıları bağımlılık haline gelen bu oyunlar yüzünden eğitim hayatını sonlandırmaktadır.

Günde ailesiyle beş dakika geçirmeyen hatta sofraya bile gelmeyen bir çocuk saatlerce bilgisayarı ya da cep telefonu ile zaman geçirebilmektedir.

Geçmişte aileler tüm zamanlarını birlikte geçirirlerdi. Ev işlerini belli görev paylaşımı çerçevesinde birlikte yaparlardı. Kendime döndüğümde babamla birlikte bir el hızarı ile sobaya odun kestiğim günlerin mutluluğu, ya da ailece tarlada birlikte ekin ektiğimiz, bahçede fındık topladığımız zamanların mutluluğunu bu gün hiçbir çocuk yaşayamıyor kanaatindeyim.

Bir sofra etrafında aynı kaptan yediği yemeğin tatlı hatıralarını hepimiz bu gün büyük bir özlemle hatırlamıyor muyuz?

Çocuklarımızı elektronik kelepçeden kurtarıp onlara mutlu bir gelecek inşa etmek istiyorsak, bir dakika bile kaybetmeden, onlarında görüşünü alarak onlarla birlikte zaman geçirmenin yollarını aramalıyız.

Birlikte resim yapmalı, türküler söylemeli, bisiklet binmeli, sinemaya gitmeliyiz. Alışverişi birlikte yapmalıyız. Evimize bir akvaryum alıp karşısında birlikte vakit geçirmeliyiz. Sokakta birlikte top oynamalıyız. Her ne yaparsak yapalım boş bir dakikamızı bile onlarla birlikte geçirelim.

Onlarla geçireceğimiz her saniye onları elektronik kelepçeden kurtaracak ve geleceğe dair mutlu bir hayatın yolunu açacaktır.

İnsanın anavatanının çocukluğu olduğunu unutmadan bir an önce çocuklarımıza yeteri kadar zaman ayırmalıyız.

Geçmişe döndüğümüzde hayatımızın en mutlu anlarının ailemizle birlikte geçirdiğimiz zaman dilimleri olduğunu unutmayalım.

Hoşça kalın, mutlu kalın, sağlıcakla kalın.