Her sabah,yeni bir bir soluk ve imkan demek.
Her sabah taze duygularla yeniden bir başlangıç.
Ve yeniden umutla dolmak demek.
Her sabah,akşamın habercisi...
Doğan güneş,heyecan,hareket ,bereket demek.
Batan güneş,hüznün şiiri aslında.Herşeyin bir gün sonlanacağı, solup ,sararacağı mukadder akıbetin mektubu gibi.
Sabah bir nimet,
Akşam bir hikmet.
Alem içinde alem.
Alem içinde anlam.
Anlamsızlık,dalından erken kopmuş meyvenin bitiş ve çürüme serüveni.
Anlamından kopmak,tazeliğini,diriliğini,kaybetmek demek.
Anlamsızlık ölüm.
Anlamı varsa tadı var
Anlamı yoksa adı bile yok.
Biz köküyle irtibatlı gördüğümüz,dalında çiçekler açmış ,rengarenk meyveye durmuşsa ağacı bir can, bir bereket olarak görürüz.
Kökünden koparılmış ,toprakla olan irtibatı kesilmişsse,ağaç değildir artık.
Kütük olmuştur.
Odunduranlayacağınız.
Odun deyişimiz, köksüzlüğünden,kurumaya yüz tutmuş halinden,meyvasız, dalsız, budaksız.kalışındandır.
Beslendiği zemini kaybetmiş,ayağının kaymış olmasındandır.
Tohum toprağa sevdalı olmazsa
Toprakla anlaşamazsa
Toprak onu sarmaz, bağrına basmaz,büyütmez,beslemezse,
Tohum tohum olmaktan çıkar.
Kuruyemiş olur.değil mi?
Köksüzlük,kopuş,savruluş,perişanlık ve çürümdedir.
Ayakta kurumuş ağaçlar,umut vermez meyvaya durmaz,
Sadece ne zaman yıkılacak diye beklenir.
Bir dokunuşluk bir üflemelik dermanı kalmıştır.
Devrilmesi mukadderdir..
Anlam yada anlamsızlığı bu örnek üzerinden bile sağlıklı okuyabilen farkına varır ki...
HAYAT ANLAMDIR.
Ve değerlidir....
Eğer köküyle irtibatı kesilmemişse, bir kış dinlenmesinden sonra,bahara uyanmaktır.
Kıştan sonra bahar,kim hayatta kim değil, onu gösterir.
Anlamsızlık, köksüzlüktür...
Ayaktaymış gibi görünsede,güçsüzlüğün ve sona gelişin fotoğrafıdır.
Dallarına su yürüyen,yapraklarından tazelik fışkıran ,biraz ilerde eli kolu çiçekle dolmuş sizi karşılayan görüntüdür anlam.
İkram edecek bir şeyleri vardır size.
Çiçekleri haberdir,umuttur.
Meyvaları ikramdır.
Bekleyişin, sabredişin,zorlukları aşmanın,hayatta kalabilmenin cevabıdır ayrıca.
Bahara uyanamamış ağaçlar ise, sonraki kışın odunudur.
Yazımızı bir şiirle özetleyelim isterseniz.
Sükût
Üşüdüm sanki,
Hangi zaman bu ?
Sabahı olmayacak gece mi?
Saate benzeyen aldığım nefes,
Canı boğaza getiren bilmece mi?
Az önce, bülbülün sesini böldü baykuş.
Rüzgarı yüzümü sıvazladı kanatlarının..
O, ne uçuş....
Karanlığa teslim olmuş herkes
Bedenler tutuklu,göğüsler kafes
Dudaklarımdaki sükût, kelime mi hece mi?