Bütün dikkatimiz neredeyse magazin sektörüne kaydı. Sadece günlük tüketilen, yarına kadar çıkamayan çerez türü kuru gürültü türünden görsellik, meşguliyetimiz oldu.
Olaylar o kadar iç karartıcı ve moral bozucu ki, artık kanıksamış ve kabullenmiş bir eda ile bakıyoruz ekrana veya gazeteye.
Başımıza hiç gelmeyecekmiş gibi bir adamsendecilik almış başını gidiyor.
Bu kadar zihinsel ve ruhsal kirlenmişliği kaldırabilmek nasıl mümkün olabilecek bilmiyorum. Allah yardımcımız olsun.
Tüm ideolojik yaklaşımlardan sıyrılarak, arı duru bir objektif değerlemeyle ülkemizdeki deformasyonun önüne geçebilmenin çareleri konusunda kafa yormak gerekmiyor.
Eğitimin besmelesi,insanın insana sevgive saygısı, merhamet ve değer üretmektir.
Çöle dönmüşse gönül dünyası, kavrulmuş ve kurak bırakılmışsa zihinsel donanım, yoğun bakımda ki hasta gibi çok geç denilecek bir noktaya hızla yol alıyor demektir.
Merhametten ve şefkatten nasipsizlik bir kader mi?
Çocuklara karşı kimilerinin takındığı bu uğursuz tavır.
Taciz ve tecavüz olaylarının sayısal artışı, vahşice canavarca tabiata saldırmak, hayvanlarayapılan zulmün,sadece kolluk kuvvetlerinin çabasıyla çözülmesi sizce mümkün görünmüyor kanımca.
Biz önceliklerimiz insani ve manevideğerlerimize göretanzim etmedik çünkü.
Merhamet medeniyeti dedik, sadecegeçmişe övgü düzdük.
Ama dilimize pelesenk ettiğimiz bu faziletigünümüze taşıyamadık.
Bu veraset intikalini yapmakta ihmalkâr davrandık.
Değerli okurlarım,bu sadece ülkemizin başının ağrısı değil, dünyanınbirçok yerinde aynı problem var.
Bu bir evrensel problem.
İslam ahlakının göz ardı edilerek, sekülerhayat tarzınınve tüketim çılgınlığının sonucu daha ne olabilirdi ki?
İnsanı ruhuyla sevmek ve saygı duymak varken, cinsel bir meta olarak görmek nasıl bir ruh halinin dışa vurumudur acaba?
Neden bakışlarımız, niyetlerimiz, sözlerimiz incitiyor.
Gözümüzü, sözümüzü, içimizi, dışımızı yönetebilmekten bizi bu kadar aciz bırakan nedir?
Cezaların yetersizliği ve caydırıcı özelliğinin neredeyse mizah konusu olması nasıl izah edilebilir?
Neden tarihi birikimlerimizi ve manevi mirasımızı öteledik?
Küçücük yavrulara reva görülen bu rezil tasallut haberleri nereye kadar ruhumuza eziyet edecek?
Ceza vermek, sadece işin bir kısmı, hatta sonucu.
Bu sonuca giden nasıllar ve nedenlerle meşgul olmaktır asıl mesele.
Eğitim dediğiniz şey sadece öğreten değildir.
Eğitendir aynı zamanda...
Bilgi hamalı olmak değil, irfan sahibi olabilmektir.
Kul hakkından haber vermektir.
Yaratanın hatırına, insanın canının, ırzının, dokunulmazlığına iman etmektir.