Neden Olmaz?
Hep deriz; ülkemizde 40 milyona yakın çocuk ve gençten istikrarlı bir şekilde Enternasyonal düzeyde sporcu çıkmaz.
Çünkü sistemsizlik en büyük sorun, bir de eğitim ve altta yazdığım sorunlar birleşince bugünkü tablo kaçınılmaz oluyor.
Ülke olarak doğu kültürü yoğunluklu, kaderci işleyişten dolayı çocuğun ana rahmine düşüp dünyaya gelmesiyle önce ailede, daha sonra çevresel etkileşimlerdeki eğitim eksikliğinden kaynaklanan empati yoksunluğu çocukta fiziksel ve psikolojik istismarlar ile birçok travma yaşatmakta!
Ayrı bir birey olan çocuğu tanıyıp anlamadan, kendi görgü ve bakış açımızdan bakarak, kısıtlayıcı, daraltıcı, biçimlendirici, şekillendirici dar bir kalıp ile aşırı koruyucu ve kollayıcı tavırla hayata hazırlamak isteyişimiz; özgüven ve özsaygısı düşük bireylerin yetişmesine sebep olmakla beraber, yaratıcılık ve karar verme mekanizmalarında da harabiyet yaratarak gerek sportif hayatlarına gerek diğer meslek alanlarına donanımsız, eksik, yetersiz insanların yetişmesine çanak tutmuş oluyoruz.
Acaba İnsanın doğduğu coğrafya kaderi midir?
Bir çocuğu insan olarak anlamak tanımak çok zor mudur?
Önce insana insan olarak bakıp onun insan olma ayarlarını bozmadan geliştirerek, düşündürerek, dönüştürerek, sorgulayan, yaratan, değer katan, üreten, yardımlaşan, özgür iradesiyle başkalarının sınırlarını ihlal etmeden yaşama hazırlanması ilk ve önceliklidir.
Bunları yapıyor muyuz?
Sonuç olarak insanı insan gibi geliştirdiğimizde bu memleketten Enternasyonal düzeyde sporcu da çıkar, sanatçı da çıkar, çıkar da çıkar.
Yeter ki çocuğu aile olarak severken yok etmeyelim, çevre olarak da gelişimine olumlu katkılar yaparak destek olalım!
Çözüm ise eğitim...
