Her gün hayat ağacından bir yaprak daha dökerken mevsimler,
Yalnız kalınca bir yönü maziye dönüyor insanın.
Gönlünde ılık bir bahar mevsiminin verdiği mutluluk.
Dostlar hatıralarda yer buluyor bir bir, bir çoğunu son yolculuğuna uğurladığın.
Paylaşılan mutlu günlerin hatıraları dudaklarda tebessüme dönüşüyor insanın.
Son nefesini verdiğini duyuyorsun gurbet ellerde bir dostunun,
Ona söylemek istediğin ve söyleyemediğin cümleler yoruyor bedenini.
Geçmişten güzel bir fotoğrafa takılıyor gözlerin, yıllar önce dostlarla çektirdiğin,
Kalbin yirmisinde atmaya başlıyor hızlıca,
Aynalar tüm sihiri bozuyor saygısızca.
Son durağa yaklaştığını hissediyorsun.
Yaşamak bir kere ve özlemektir dostluğu.
Yaşamak hatırlamaktır, anmaktır, anılmaktır.
Hayat yolculuğunda hiçbir kalbi kırmamaktır.
Ve son yolculuğuna çıktığında,
Arkanda ağlayan kalpler ve hüzünlü gönüller bırakabilmektir yaşamak.
Hoşça kalın, mutlu kalın, sağlıcakla kalın.
Maranda
Nazmi KARAHASANOĞLU
