Her sabah, yeni bir imkân demek.

Her sabah taze duygularla yeni bir başlangıç.

Ve yeniden umutla dolmak demek.

 

Her sabah, akşamın habercisi...

Doğan güneş, heyecan, hareket demek.

Batan güneş, hüznün şiiri aslında.

Her şeyin bir gün sonlanacağı, solup, sararacağı mukadder akıbetin mektubu gibi.

 

Sabah bir nimet,

Akşam bir hikmet.

Gecede gizem

Gündüzde bereket

Âlem içinde âlem.

Zerreden Kürreye bir düzen.

 

Anlamsızlık, dalından erken kopmuş meyvenin olmadan ölmesi ve çürüme serüveni.

Aramak, ama daha iyiye güzele, doğruya ulaşmak içindir bu.

İnsanlıkta kemal noktaya varmak azmi ise, korur, gözetir aklımızı, imanımızı, davranışlarımızı.

Sarıp sarmalar yaralarımızı.

İlaç olur dindirir ağrılarımızı.

Anlam iyiliğin sebebidir.

Bir davranışa yüklediğiniz değerdir.

İyilik, üretmektir daima.

Severek tüketmek değil

Severek çoğaltmaktır.

 

İnsanlık deryasına iyilik mayası çalmaktır yaşamak.

Kaybolan her bir değerin yokluğundan bir parçacık mesuliyet duygumuzun olmasıdır.

Kollayamamış, sahip çıkamamış olmanın mahcubiyetiyle uykusuz kalmaktır.

“İnsan çok, insanlık hani” diye hayıflanmanın vaktinin çoktan geçmiş olduğuna boyun bükmeden,

İyilikten yana saf tutmaktır mesele.

Çünkü Allah iyileri sever.

Ve iyilik Muttaki olanların mesleğidir.

Kötülük, hissizlik halidir. Meyvasız, dalsız, budaksız kalıştır.

Varlık sebebi ortadan kalkmıştır.

Zarar verir, dağıtır, parçalar.

Köksüzlüktür, kopuştur, savruluştur, çürümedir.

Ayakta duruyor gibi görsen de oduna ağaç diyebilir misin?

 Ne zaman yıkılacak diye beklenir.

 Bir dokunuşluk bir üflemelik dermanı kalmıştır.

Devrilmesi an meselesidir; çünkü kökle ilgisi bitmiş,

Ölümü tatmıştır.

Kötülük anlamsızlıktır.

Anlam ya da anlamsızlığı bu örnek üzerinden bile sağlıklı okuyabilen bilir ki,

‘Hayat iyilikle değerli ve anlamlıdır’

 Köküyle irtibatı kesilmemişse, ağacı odunluktan kurtaran şeydir. Bahara uyandırır ve meyveye hazırlar.

Kıştan sonra bahar, hayatta kalanları müjdeler.       

Anlamsızlık, köksüzlüktür...

Ayaktaymış gibi görünse de, güçsüzlüğün ve sona gelişin fotoğrafıdır.

Dallarına su yürüyen, yapraklarından tazelik fışkıran, biraz ilerde eli kolu çiçekle dolmuş sizi karşılayan görüntüdür.

İkram eder.

Çiçekli böcekli karşılama yapar. Haberdir, sır olmaktan çıkmış ifşa olmuştur.

Hayata yüklediğiniz anlam ve yaptığınız iyilik kadar insan olursunuz.

Kirlenmemiş bir zihin, körelmemiş bir vicdandır insan olmak.

Bekleyişin, sabredişin, zorlukları aşmanın, hayatta kalabilmenin adıdır.

Hayat, iyilikle kötülüğün mücadele arenasıdır.

Tüketmeye yeminli, tükettikçe TÜKENDİĞİNİ göremeyen kötülüğe inat,

“İYİLİK” VE  “İYİLER”  KAZANACAKTIR.