Aysun Arifoğlu Tekin

Hepimiz vefadan bahset sekte kimsenin eli, komşusunun yada akrabasının kapısını tıklamaya varmaz. Ya düğünde yâdacenaze de sahte bir ahbaplık ve özlem havası hâsıl olur.

Ayaküstü yapılan sohbetlerde, kimse bu gelinen noktadan memnun olmadığını, hayat şartlarının insanı nerelere getirdiğini ama yapacak bir şey de kalmadığını söyleyerek nefisleri de temize çıkarmak ihmal edilmez.

İçten içe kimse bu itirafların samimiyetineinanmaz ama inanmış görünmekte yeni neslin bir incelik göstergesidir. Topluma ayak uydurmak gerekir değil mi?

         İnsan aklından,’ Özleyen gelmez mi?  Bir telefonda mı açamaz? ‘diye soruları sıralar ama bunu dillendiremez. Velhasıl ne kapı çalarız,  ne de telefon çaldırırız. Hepimiz çok yoğun ve yorgunuz.

Peki değişen nedir? diye insan soruyor kendine. Bahane sıralamaya kalkacak olursak ne kalem, nekâğıt yetmezherhalde… Ama engeller aşılmak, yollar gidilmek, telefonlar aramak için değil midir?

Bence değişen sadece içimizdeki muhabbet, eskilerin ahde vefa dediğidir. Yani sevenin sevdiğine, dostun dosta sevgi ve sadakatidir.

Bizim toplumumuz için hatırın olması,hatır saymak,hatırıkırmamak, aslında nede kıymetli birşeydir.Bir kelime birçok sözcükle özdeşlemiş ve deyim haline gelmiştir.

Velhasıl hatır gönül kalmamış bizde, elimizde kalan deyimler, o eski günler lafsı olmuş. İçiboşaltılmış, sadeceşekil kalmış.

Bizden ben bilincine, toplumdan bireye indirdik önceliklerimizi… ‘Acılarımız’,‘sevinçlerimizden’ ziyade ‘acım’ ve’ sevincim’oldu. Her şeyi yalnız yaşamaya çalıştıkça,yalnızlığımız bir kat daha arttı.

Eskiden misafir odalarımız vardı. Misafirden misafire açılan,  misafir takımları, misafir nevresimleri… Biz eskidenbirbirimizi çok önemserdik Neden bu kadar bencilleştik, sorgulamak lazım. Eskiden komşu komşunun külüne muhtaçtı, şimdi hal hatır sormaz olduk. İnsanlarla eğer ekonomik ve sosyal seviyemize uygunsa, görüşür olduk.

Bir düşünmek lazım kimilerinin yere göğe sığdıramadıkları bencillik, bu kadar parlak bir tutum mudur?

Bencillik bir sınıf atlamaK mı? Yoksa yalnızlığa tâbi olmak mıdır?