Dağılmış saçlarını gördüm düşümde.
Kül rengi elbisen vardı boydan boya.
Bir yığın keder dolanırdı peşinde,
Meydan okur gibiydin nice korkuya
Tasalanma dercesine bir ifade yüzünde
Ellerinde lahuti bir beyazlık belirmiş
Sesin kısık, kelimeler donmuş sözünde
Bazen kıştan sonra hazan gelirmiş.
Kırağı görmüş gonca gibi teninde
Yağmurdan sonraki toprak kokusu
Bir düşten geriye kalan elimde
Ölümden de öte, hasret korkusu.
Mesut AY
